2.ayımız....

Ödemlerimin sebebi çıktı ortaya. Hipotiroidi varmış bende. Tiroid bezim büyümüş ve dolayısıyla TSH(tiroid stimulating hormon) seviyelerim yüksek. O yüzden kurtulamıyormuşum tamamen ödemlerden, üstelik benim zannettiğim gibi sadece eklemlerimde değil dokularımın altında da ödem varmış ultrasonla muayene esnasında çıktı ortaya. Şu sebepsiz şişkinlikler varya yani tüm kadınların dönem dönem şikayet ettiği, sebebi teşhis konmamış bir hipotiroidi vakası olabilir, nitekim bir arkadaşımda aynen bu şikayetten sonra bu teşhis kondu (henüz çocuğu yok). Hipotiroidi kadınların %7'sinde hamilelikten sonra görülürmüş, 1 ay civarı ortaya çıkar, bazılarında 4. ay civarı kendiliğinden düzelirmiş. Düzelse bile ilerleyen zamanlarda tekrarlama riski yüksekmiş stres ve diğer gebelikler sırasında veya sonrasında. Bu hormon dengesizliği insanda depresif ruh hali-sebepsiz ağlamalar, daha doğrusu fazla gel-gitli bir ruh haline sebep olurmuş, ondan sonracıııma sütün az üretilmesine sebep olurmuş, kilo verememeye sebep olduğunu biliyordum zaten. Bende tüm bu belirtiler had safhada var zaten, üstelik (süt haricinde) çok uzun zamandan beri. Hamilelik esnasında ortaya çıkarsa kalp çarpıntısı filan da yaparmış, ki bende çok ciddi böyle bir problem vardı hamilelikte üstelik tiroidime de bakılmıştı ama normal olduğu söylenmişti. Tahlil sonucuna tekrar baktım, internette yazan sınır değerlerine bakılırsa o zamandan varmış bende hipotiroidi ama o zaman kardiolog normal demişti, doğru değerlendiremediğine inanmak istemiyorum (skandal olur!), bir soracağım bakalım şimdi takip eden doktora. İşte böyle umarım tedavi olunca süt problemi de çözülür de ben de şu 'ohh memeler nerde mama orda' durumuna ulaşabilirim. Bu arada hipotiroid mipotiroid benim ayakcıklarım 38'den 37'ye düştü:) Kaldı 1 numaraaa:))) Onu da karbonatlı su içerek hızlandırmaya çalışıyorum bence işe yarayacak:)

Bir de sağ baldırımın dış tarafında bir acı hissediyordum elim kadar bir bölgede, bir yere çarpmışım da morarmış gibi ama morluk falan yoktu, onun da sebebi hamilelikte bacağımda biriken su sinir uçlarıma baskı yapıp zarar verniş, ben bunu duymanın şaşkınlığıyla 'kendiliğinden geçer mi' diye sormayı unuttum doktora o da birşey demedi, bir dahakine soracağım bakalım.

Kızımızın 2.ay aşıları yapıldı. Azıcık ağladı, kucağıma aldım konuştum avundu, sonra azıcık daha ağladı emzirdim uykuya daldı. Ebenin önerdiği ateş düşürücüyü aldık, thermoscan'inimizi elimize aldık nöbet tutmaya hazırdık ama hiç gerek kalmadı. Ateşi çıkmadı, ertesi güne kadar sadece karnı acıkınca uyandı emdi geri uyudu. Sandığımdan kolay oldu. Canım kızım benim. Umarım diğerleri de bçyle kolay geçer. Umut ettikçe mutlu insan, ne yapalım:))) Benim kızım 1 haftada 360 gr almış (gayet normal- ben şahesen mama veriyorum obez yapacağım çocuğu diye çok korkuyorum ama gerek yokmuş korkmama). Burada devam etmeden önce 'Maşallah' diyoruz:P

Kızımızın pasaportu da çıktı. Minnacık çocuğa vesikalık fotoğraf çektirdik çok komik:)) (şekil 1a) 5 yıl aynı pasaportu kullanacak aynı fotoğrafla! Çok komik! Saçma bir kural olmuş küçücük bebeğe pasaport ama napalım artık...Henüz resmi olarak BAE resident'ı değil ama bu hafta onu da halledeceğiz kısmetse. Gerçi büyük ihtimal geç kaldık, ceza ödememiz gerekecek ama malesef babişko yapabiliyor sadece- ne de olsa onun sponsorluğunda yaşıyoruz burada o olmadan resmi bir işlem yapmamız mümkün değil, onun da vakti olmadı.

                                                                
                                                                         Şekil 1a

Bu arada çocukla gezdikçe, gezebildikçe, dışarıda işlerimi hallettikçe anneliğe daha bir ısındım, hayatı daha kolay görmeye başladım. Bu beni inanılmaz rahatlatıyor zira ben ilk 40 gün, 'hayat böyle mi geçecek'  diye çok bunalıyordum ( 10.gün yakınlara yürüyüşe çıkmaya başlamamıza rağmen), neyse ki yavaş yavaş alışıyorum birlikte hareket etmeye:)

PiSi  : insanların konular hakkında algısı şaşırtıcı derecede nasıl da farklılık gösteriyor. Herkesin 'şikayet'ten anladığı ne kadar farklı:) Şu postsezeryan halimle yine olsa yine sezeryan olurdum diyorum, asla pişman değilim.