Dora'nin Yolculugu

Lilypie First Birthday tickers

29 Mart 2011 Salı

1 Aylık Olduk...

Günleri aralıksız sürekli yaşadığımız için zamanın nasıl geçtiğini anlamıyoruz. Benim günlerim artık gece ve gündüzden değil 3 saatlik 8 parçadan oluşuyor:)

1 aylık bebek sahibi olmak tamamen size bağlı çok minik bir canlıya bakmak, onu canlı ve sağlıklı tutmak gibi görünüyor şöyle bir uzaktan bakınca. Amaaa yakından bakınca pek öyle değil tabi. Doğumdan önceki onca kaygı, onca korku, onca hesap gerçekten çöpe gidiyor. Bazen kendimden utanıyorum o kadar olumsuz düşünceden dolayı. Nasıl güzel nasıl tatlı birşey insanın yavrusu.

Gecelerin çok zor geçtiği oluyor, gazını çıkaramıyor bir türlü. 2 saatte bir emmek istiyor aralarda uyumuyor dikiyor ayağa anneyi. Geçen cuma gecesi ufak bir sinir krizi geçirdim malesef. O ağlıor ben ağlıyorum daha 2 saat önce 2 memeyi de tüketmişiz süt yok (evet hala sütüm yetmiyor onca şeye rağmen artmıyor bi türlü) , hadi meme vereyim en azından mama (bu Aptamil ne gıcık birşey ya nerdeyse 1 saat sürüyor hazırlığı) olana kadar oyalansın desem o kadar çok canım acıyor ki bu bir seçenek bile değil. Mahvoldum. Ertesi gün süt sağdım canımın acısından emziremedim. yetmeyince mama yaptık akşam da birkaç saatliğine bebişi annişe bırakıp birkaç saatliğine kaçtık. Deniz kenarında açık havada güzel bir yemek yiyelim kendimize gelelim dedim. Ihtiyacımın bu olduğunu sandım amaaa bebeği düşünmekten, kendimi suçlu hissetmekten hiçbir şeyden keyif alamadım.   Gidelim gidelim diye başının etini yedim bu sefer kocanın. Neyse kalktık geldik hemen aldım emzirdim yavruşumu da vicdan azabım dindi azıcık.

 Şimdi annem var bebeği emzirip uyutmaktan başka bir derdim yok. Gidince aç kalıcaz ondan korkuyorum. Bir düzeni yok ne zaman uyuyup uyanacağı belli değil ,bazen tuvalete bile giremiyorum annemin işi varsa.

Göbeğim hala tamamen gitmedi, ayaklarım 2 numara büyük hiçbir ayakkabım olmuyor. Ayaklar böyle kalırsa çok çok üzüleceğim. Güzelim ayakkabılarım boşa gidecek içim yanıyor. Göbek olayı zaten kopuk. Aynaya bakamıyorum içim daha çok yanıyor. Offf offff...

Emzirmekten özel bir zevk almıyorum tamamen yavrumun sağlığı için katlandığım birşey. Gerçi göğüslerim bu kadar acımasa belki farklı düşünürdüm ama cidden azaba dönüşebiliyor. Bakalım 1 yıl nasıl geçecek...

Bir de bizim kıza cicili bicili pembeli fırfırlı şeyler giydirince, erkek bebeğe kız kıyafeti giydirmişsin gibi komik oluyor. Bozuluyorum vala...

Bir tepki vermeye başlasa, şöyle bir gülümsese, bir de düzene girsek ne kaddar da süper olacak hayat.

6 yorum:

  1. Hepsi geçecek :)
    Daha dur, yeni başladınız... olan memelere oluyor işte :)))
    Öp kocaman Dora'yı koklaya koklaya benim için :)

    YanıtlaSil
  2. Merhaba adaş. Daha 1 ay evvel doğum telaşındaydın, şimdi neleri dert ediyorsun :) Sırf kendini iyi hisset diye kendimden örnek vermek istiyorum ki aslında tüm anneler bunları yaşıyorlar. Bu süreç bitip de dışına çıkınca fark edeceksin sen de...

    1)8 parçalı günlere 2 ay kadar daha katlanacaksın. Sonra uyku saatleri uzamaya başlayacak. Benim kız 4. aydan itibaren geceleri kesintisiz uyumaya başlamıştı. Darısı başına :)

    2)Mama vermekten gocunma. Ama sütüm gelmiyor diye de düşünme lütfen. Sen öyle düşündükçe gerçekten gelmez olur sonra. Ben tam 11 saat aralıksız emzirdiğimi hatırlıyorum ilk 3 ay içinde. Ne kadar çok meme verir ve ne kadar morali yğksek tutarsan ve tabii ne kadar çok sıvı tüketirsen o kadar sütün olur. Sıvı tüketimini arttırmanın en iyi yolu da tatlı yemektir. Tatlıdan yanınca lıkır lıkır içiverirsin suyu, hem de tatlı moralini yerine getirir.

    3)Benim memelerden birinden bir parça et kopmuştu :) O meme hala sakat,zira hala emziriyorum. Ben de ilk başlarda emzirmekten hiç zevk almıyordum. Çoğu annenin ızdırabı 40. günde geçiyor. Bazılarının 3. ayda geçiyor. Benim bayağı uzun sürmüştü bu parça kopmasından dolayı. Ama şimdi acayip keyif alıyorum emzirmekten ve dünyanın en harika duygusuymuş, iyi ki pes etmemişim diyorum. Kızım 18 aylık, bırakmaya hşç niyetim yok, emzirme bağımlısı oldum :)

    4)Annelik = Vicdan azabı, maalesef :) Bu duygu hiç yakanı bırakmayacak ama gitgide azalacak. Sabır, sabır...

    5)Uzuuuuun bir süre kişisle bakımını yapamayacaksın bebek uyanıkken. Hatta tuvalete yalnız girmeyi unut artık :) Ama bebekle birlikte yaşamaya alışacaksınız. Keyfini sürmeye başlayacaksın yakında.

    6)O sinir krizlerinden daha çoookkk geçireceksin. Ağla, ağla rahatlarsın. Utanacak bir şey yok.

    7)38 numara ayaklarıma 40,5 numara ayakkabı giymek zorunda kalmıştım hamileyken. Çokkk yavaş geriledi ama 18 ayımda eski ayakkabılarımı giyebiliyorum artık.

    8) Sana "sezeryan olma" derken dinlemedin, artık göbeğe de katlanacaksın maalesef :) Belima ancka 18. ayımda geri geldi ama göbek hala eski halinde değil sezeryandan dolayı. 1 ay sonra spora başlayacağım, eski haline gelirse haber veririm. Ama yine de doğumdan sonraki korkunç halinde de değil göbek, zorlasam bikini giyebilirim yani :)

    9)Benim kıza da uzunca bir süre "oğlan mı" dediler. Ben de bozmadım kimseyi, bol bol erkek kıyafetleri giydirdim. Bebek bunlar daha, oğlan gibi olsa ne olur. Şimdi kızıma "maaşallah ne de güzel kız" diyorlar. Fırfırlı kıyafetlerini şimdi giyiyor kızım.

    Her anne aynı yollardan geçiyor adaş, sakın üzme kendini, kafana da bir şey takma. Bu günler o kadar çabuk geçiyor ki... SIrf o 1 aylık bebeği sevebilmek için bir tane daha doğurmaya hevesliyim bu günlerde :)

    YanıtlaSil
  3. Sittirella evet memeler tepe tepe kullanılıyor 30 yıl öylece kendi hallerinde sallanıp durduktan sonra:D

    ÇokBilmiş bu 18 ay meselesi beni biraz gerdi yalnız sööliyim. Bu kadar gerçekçi olmak zorunda mıydın accık yalan söyleyiverseydin olmas mıydı:D Benim de mememden bişeyler koptu bebişin ağzı kan doldu bir seferinde işte o göğüs beni çok zorluyor.sıra ona gelince içim cız ediyor emme saati gelince.

    şu an göbek 4 aylık hamileliğimle aynı büyüklükte:( nolucak böyle yaaa:( benim görümcem de sezeryan oldu ama göbek falan yok yahu, ayak numarası 1 numara büyümüş yannız ööle diyor.

    benim ayaklar 36 numara normalde hamileyken 40 oldu öyle bir şişlik yani berbattı. şu an 38 tabii ki sadece terlik giyebiliyorum, yakında geçer umuduyla yeni yatırım yapmıyorum ama aynı terlikle nereye kadar, zaten tüm hamileliğim onlarla geçti yakasım var. Neyse Allahtan sıcak memleket de idare ediyoruz şimdilik bi şekil...

    Destek için teşekkür ederim:)

    YanıtlaSil
  4. hahahaha Pınar, bir zamanlar şikayet ediyoruz diye bizi mi ayıplıyordun bana mı öyle geliyo :))) geçecek, geçmese de azalacak merak etme..

    YanıtlaSil
  5. Sana oyle geliyor burcu:) ayiplamiyordum kiziyordum panige surukluyorlar beni diye:)) ayrica sikayet degil de durum bildirmesi daha cok bu, ne de olsa herseyi ilk defa yasiyorum...annelik sikayet edilmeyecek kadar nefis bir duyguymus:)))

    YanıtlaSil
  6. hahahaahah sen nasıl adlandırmak istersen canım ;)

    YanıtlaSil