Dora'nin Yolculugu

Lilypie First Birthday tickers

17 Mart 2011 Perşembe

Son 18 Gün




Blogspot okunamıyor kendime gelince yeni adres alır yazarım falan filan derken bu zamana kadar yazmak gelmedi içimden, bir de tabii uykusuzluk, acemilik vs. bugüne kısmetmis artık bloga ilk adım.

Bugün itibariyla genel olarak iyiyiz. Hastaneden çıkıp eve geldikten sonra kilo kaybımız bir miktar daha devam etti, bu yüzden "ufak çapta" bir panik yaşadık ama şimdi alıyor kilosunu, rahatladık biraz. Başta sütüm yetmedi, göğüs uçlarım param parça oldu-hala öyleler gerçi- şimdi bazen yetiyor bazen yetmiyor yetmeyince Aptamil veriyorum. Ne yapayım. Sütüm artsın diye neler neler yapıyorum ama (çok bol su-sıvı, şişe şişe malt içeceği, fenugreek kapsül, bulgur pilavı, yeşillik, çikolata:P)...Belki oxitosinim düşüktür bu kadar olacaktır, daha fazla yıpratmayacağım kendimi.

Bir de mastit oldum.Antibiyotik kullanıyorum. Tıkanan nokta açılsın diye farklı biçimlerde emziriyorum. Benim tıkanan noktamın açılması için uygun pozisyon Rugby topu pozisyonu imiş. Yani bebişi ayak gövde kısmını sol kolumun altına sıkıştırıyorum sol göğsümü öyle veriyorum, o emerken de elimle hissettiğim tıkanıklığa hafif hafif masaj yapıyorum. Çünkü o tıkanıklığı yaratan bebeğin üst damağının o noktaya yaptığı baskı imiş, o yüzden pozisyon değiştirmek gerekiyor yani. 2 gün önce gece acile zor yetiştim bir yandan ateş bir yandan üşüme titreme, halsizlik ve korkunç göğüs ağrılarımla ama şimdi daha iyi çok şükür.

Uykusuzluk problemi oluyor tabii ama Allahtan annem burda da bebeği emzirmekten başka birşey düşünmüyorum yoksa bu süreci kendi başıma mümkün değil atlatamazdım.  Gerçi annemin bebek bakım becerileri 30 yıl öncesinde kalmasaymış daha iyiymiş ama Allahtan bizim kliniğin inanılmaz iyi bir ebe destek ekibi var acaip faydasını görüyoruz takıldığımız yerde arayıp soruyoruz, eve de gelip yardımcı oluyorlar müthiş bir hizmet. Keşke Türkiye'de de ebeleri böyle kullansa sistem. Herşeye bilimsel, mantıki yaklaşımları çok rahatlatıyor, güven veriyor.

Doğum hikayem bir önceki postta anlattığım gibi. İçimi en çok rahatlatan bebeğin kendi gelme vaktinde gelmiş olması, zamansız bir müdahele olmadı. Hem de suyum gelmesine rağmen en ufak bir sancı çekmedim. 3 saat sıramı sakin sakin bekledim.

Spinal anesteziyle doğurdum. Anesteziden kaynaklanan herhangi bir yanetki yaşamadım. Başağrısı, boyun tutulması vs. Allaha şükür. Ama kısa süre bir kaşıntı yaptı. Gerçi o kadar kaşıntıyı bende hamilelik de yapmıştı. Resmen kanatana kadar kaşındığım olmuştu hamilelikte de. Ama ilk 2 gün ameliyat ağrım cidden zordu. Bebeği emzirirken zorlandım bir miktar. Hastanede 4 gün kalınıyor burda sezeryandan sonra. Çok iyi oldu o, süper baktılar bize. Bir sürü şey anlattılar öğrettiler. Rahattık yani. Eve gelince sadece 1 gece yalnız kaldık, zira annemler o gece yola çıkacaklardı normal koşullarda. Tabii ağrılar devam etti, karnım hala kocamandı ve ameliyat bende ekstra şişlik de yaptı son dönemimdeki şişliğin üzerine hiç de pleasent bir his değildi.

Ama karnımın şişliği her geçen gün azalıyor. Ağrım falan da kalmadı. Şişlikler de gözle görülmeyecek kadar azaldı. Şu anda tam 10 kilom gitti geriye kaldı 10 kilo. Haydi bakalım hayırlısı...Ama eve geldiğimde sadece 4 kilo gitmişti, çok korkmuştum. Bir de yara izim sanırım korktuğum gibi çok kötü kalmayacak.

Özetle, ilk 2 gün ciddi zor sonraki 10 günü de orta derecede zor geçirmeyi göze alırsanız sezeryandan korkacak hiçbirşey yok.

Bebişim uyandı, acıkmıştır.Şimdilik bye.

3 yorum:

  1. Masallah Dora'ya sevgili anne ve babasina..cok ozledim sizi..bebisin o hastanedeki ilk gunku kokusu hala burnumda..sole sana bi ce yapmak istiyorum en kisa zmaanda:)opuyorum seni ve dora'yi..:)

    YanıtlaSil
  2. bekliyoruz duygucum ben de gerçekten çok özledim seni:)

    YanıtlaSil
  3. Tebrikler annesi. İşte hayat şimdi başladı. Sağlıklı uzuuuun bi ömür diliyorum, annesi ve babasıyla ..

    YanıtlaSil