Yol Yakınken...

Bu da yazının şekeri olsun

Her anne çocuğu için en iyisini düşünür, yapar. Yani demek istediğim çocuğunu en iyi annesi tanır, düzenini en iyi o bilir. Günlük rutinde her adım kafasında sıralıdır. Ne zaman kalkacak, ne zaman emecek, ne zaman mama alacak, o mamaların suyu hazır mı, biberonlar steril mi, ne zaman yıkanacak, ne giyecek vs. Örneğin ben mama suyunu ısıtır sonra emmeye geçerim ama hemen mamayı hazırlamam çünkü belki de o öğün sütüm daha iyidir diye ümit ederim, mamaların ömrü 1 saat- sonra çöp, ne kadar geç hazırlarsam o kadar iyi falan filan...

Benim gibi çocuğuna yalnız bakan ve khodjası çoğu zaman sadece haftasonu evde olan biri için düzenimi korumak çok kolay. Ama khodja evde olduğunda ister istemez varlığından faydalanmak istiyorum ve ufak ufak birşeyler bekliyorum. Ama...

Geçen sabah kalktığımızda bebişkoyu önce emzirecektim , khodjadan da mama suyunu ısıtmasını rica ettim, özellikle de ekledim 'mamayı ekleme' diye, oysa 5 dakika sonra mama şişesini sallaya sallaya geldi. Birden sinirlendim ve söylenmeye başladım. Önce beni yeterince dikkatli dinlememesine kızdığımı sandım ve ona da aynen böyle yansıttım. Oysa haklı olarak bu kadarcık bir hatanın kalp kırmaya değmeyeceğinden dem vurdu, üstelik 4 günlük bir seyahatten döndüğü sabahtı...

Sonra malesef ikimizin de siniri geçmeden çıktı. Bense kalakaldım düşüncelerim ve bebişkoyla başbaşa. Aslında benim sinirlendiğim şey düzenimin, kafamda oluşturduğum iş sırasının bozulmasıydı. N'olurdu yani mamayı son kullanma saatinin son dakikalarında verseydim, ya da en baştan hazırlasaydım nerden baksan 5 dakika sürüyor. Değer miydi gerçekten sinirlenmeye, daha da kötüsü kalp kırmaya.

Birkaç hafta oluyor, bir haftasonu kuaföre kaçmıştım khodja da evdeyken hazır. Bebişkonun öğleden sonra rutinini anlatmak ve '5'ten sonra uyumasına izin verme' demek hiç aklıma gelmedi, çünkü biliyor. 8'de bir geldim çocuk hala uyanık. 6'da baba-kız uyuyakalmışlar! Yine çok sinirlenmiştim. Ama o zaman da 'ben babasına bile emanet edip 2 saatliğine çıkamayacaksam düzeni bozulmadan, nasıl- kime bırakacağım bu çocuğu' diye panik atak sınıra gelmiştim.

Yani sonuç olarak her iki durumda da 'düzenin' bozulması beni bozan. Ama gerek var mı işte bozulmaya. Birinci durumda sinirlenmem tamamen yersiz, ikinci durumda da uyku saati sadece 1 saat kaydı ve zaten son derece mahcup olan khodja asla böyle birşeyi tekrarlamaz. Tabii sonradan düşününce buna karar veriyorum, o an yer yerinden oynuyor sinir küpü oluyorum.

Anneler böyle mi 'control freak' anneleri oluyor? Başlangıç bu mu yani?

Sonra çocuğun beslenmesini mutlaka ben hazırlayacağım, mutlaka ben giydireceğim, babanın yardım tekliflerini geri çevireceğim, zira asla benim yaptığım gibi yapamıyor olacak, sonra herşeyi ben yapıyor olacağım, yorgunluktan harap olacağım ve bunu khodjanın başına kakacağım zira onun suçu olmuş olacak falan filan.... Sonrası 'Date Night (mutlaka izle harika bir aksiyon-komedi)'.

Ama ben öyle olmayacaktım...Yol yakınken ilk çıkış nerde bu yolda?